شنیدن نواک پایین در نقطه ی پرده ی اصلی که به صورت حداکثر به عنصر اساسی واکنش می دهد نیازمند هیچ فعالیتی نیست. لیک لیدر نشان می دهد که نواک پایین می تواند هنگامی که نویز فرکانس پایین وجود داشته باشد می تواند شنیده شود. این نویز هر عنصری را که در فرکانس اساسی وجود دارد تحت پوشش قرار می داد. حتی زمانی که عنصر اساسی یک تن پیچیده وجود داشته باشد، نواک این تن توسط هامونیک هایی به جز عنصر اساسی تعیین می شود. پدیده ی اساس
نظریه های درک نواک برای تن های پیچیده
برای فهمیدن ئظریه های درک برای تن های پیچیده، باید در نظر بگیریم که چگونه تن های پیچیده در سیستم شنوایی جانبی پردازش می شوند. شبیه سازی ای از پاسخ پردهی اصلی به تن پیچیده در شکل 13. نشان داده شده است. در این مثال، تن پیچیده مجموعه ای منظم از تکانه های کوتاه است که طیف آن شامل بسیاری از هامونیک های موجود در دامنه می شود. تعداد پالس ها در هر ثانیه ( که به آن میزان تکرار نیز میگویند) 200 است. بنابراین، هامونیک ها فرکانس هایی دارند که مضرب صحیحی از 200 هرتز است. هامونیک های پایین تقریبا در پردهی اصلی حل می شوند و منجر به ایجاد اوج هایی در الگوی فعالیت تن و پردهی اصلی می شوند. جایی که فرکانس به هامونیک پایین تنظیم می شود، شکل موج در پردهی اصلی حدودا دارای فرکانس هامونیک سینوسی است. برای مثال، درجایی که فرکانس 400 هرتز دارد، شکل موج 400 هزتز سینوسی است. جایی که بین دو هامونیک کوتاه است، برای مثال 317 هرتز، واکنش کمتری وجود دارد. در مقابل، هامونیک های بالا نمی توانند عمل کنند و باعث ایجاد اوج در پردهی اصل نمی شوند. شکل موج ها در جاهایی مثل پردهی اصلی که به هامونیک های بالا واکنش می دهند، پیچده است اما میزان تکراری برابر با فرکانس اساسی صدا دارد.
دو روش اصلی وجود دارد که از طریق آنها می توان نواک پایین صدای پیچیده را استخراج کرد. در روش اول، ممکن از از فرکانس های هامونیک های پایین که در پردهی اصلی وجود دارند استفاده شود. این فرکانس ها را میتوان توسط مکانسیم های مکانی (مثلا از موقعیت حداکثر محل پردهی اصلی ) و زمانی(از فواصل بین سنبله در نورون ها که CF های نزدیک به فرکانس هامونیک دارند) تعیین کرد برای مثال، برای تن پیجیده ای که در شکل 13. بررسی می شود، هامونیک دوم 400 هرتز فرکانس دارد و وقتی پردهی اصلی به 400 هرتز رسید، باعث افزایش محل آن می شود.